Tussen 1980 en 2000 publiceerde de dichteres Gertrude Starink vijf dichtbundels, alle onder de titel De weg naar Egypte, waarbij de ondertitels verschilden. Voor haar werk mocht Starink verschillende prijzen in ontvangst nemen, maar de kritiek was wisselend: veel critici gaven aan het werk niet te begrijpen. In zijn proefschrift toont Piet Keijsers aan dat het lineair en realistisch lezen van Starinks bundels niet effectief is. Hij stelt daarom een andere, anti-lineaire, benaderingswijze voor, waarbij de gedichten worden gezien als elementen in een beeldverhaal. Op deze manier kan ieder teken zich met ieder ander teken verbinden en wordt een groter betekenisnetwerk blootgelegd.
Interesse om dit boek te recenseren? Stuur een mail naar: boekbeoordelingen@tntl.nl